ارتباط بین تراکم مواد معدنی استخوان و سطح فعالیت بدنی سالمندان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سطح فعالیت بدنی و تراکم مواد معدنی استخوان در سالمندان شهر امیرکلا در شمال ایران بود. این مطالعه مقطعی بخشی از طرح بررسی وضعیت سالمندان شهر امیرکلا (ahap) می باشد که بر روی ۱۱۱۳ نفر فرد سالمند (۶۱۶ نفر مرد و ۴۹۷ نفر زن) در شهر امیرکلا انجام شد. فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه استاندارد اندازه گیری فعالیت بدنی در سالمندان جمع آوری گردید. توده مواد معدنی استخوان با روش جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی مضاعف در گردن استخوان ران و مهره های کمری و سطح ویتامین d با استفاده از نمونه خون صبحگاهی اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. در این مطالعه میانگین فعالیت بدنی زنان (۵۵/۵±۱۱۸/۶) بیشتر از مردان (۷۱/۱±۱۱۰/۳) بوده است (۰/۰۳۵= p). در این پژوهش رابطه مثبت و معنی داری بین فعالیت بدنی تام و تراکم مواد معدنی استخوان در ناحیه ران وجود داشته است (۰/۰۰۱= p و ۰/۱۰۱= r) ولی این رابطه در ناحیه کمر معنی دار نبوده است (۰/۵۹۷= p و ۰/۰۱۶=r) گرچه در هر دو ناحیه با افزایش فعالیت بدنی، تراکم مواد معدنی استخوان افزایش یافته است (۰/۰۹۸=p). در این مطالعه، رابطه معکوس و معنی داری بین سن و فعالیت بدنی (۰/۰۰۱=p) و بین سن و تراکم مواد معدنی استخوان وجود داشت (۰/۰۰۱=p). بعد از قرار دادن متغیرهای تاثیر گذار در مدل رگرسیون خطی، متغیرهای فعالیت بدنی، سن و bmi با تراکم مواد معدنی استخوان در ناحیه فمور (ران) ارتباط معناداری داشتند، ولی ویتامینd و کلسیم نقشی نداشتند. با توجه به رابطه مثبت بین تراکم مواد معدنی استخوان با فعالیت بدنی ، می توان چنین نتیجه گیری کرد که احتمالاً انجام فعالیت های تحمل وزن با رعایت اصول ایمنی و شدت پایین برای افراد سالمند مناسب می باشد.